Nancy Bekkering (56) werkt in het noorden van het land. “In 2019 startte ik als zelfstandig mantelzorgmakelaar, daarna volgde ik de opleiding voor cliëntondersteuning. Deze dienstverleningsvormen zijn een mooie aanvulling op elkaar en passen goed bij mijn manier van werken.” Nancy sloot zich aan bij Thuis in Cliëntondersteuning. ”Zij zochten een ondernemer voor Drenthe en Groningen. Het sprak mij meteen aan; mensen ondersteunen en netwerken, dat past helemaal bij mij.”
“Als mantelzorgmakelaar ontlast ik de mantelzorger. Ik neem tijdelijk taken over en pak regel- en uitzoekwerk op. Deze werkzaamheden voer ik meestal uit vanuit de Zorgverzekeringswet of cliënten betalen mijzelf. Wel wijs ik ze altijd op de mogelijkheid om te kiezen voor een cliëntondersteuner via de gemeente, want dat is gratis. Dit doe ik zodat mensen een keus hebben. Een veelvoorkomende vraag van cliënten is de aanvraag voor de Wet Langdurige Zorg (Wlz). Krijgen ze deze indicatie, dan word ik bekostigd vanuit het Zorgkantoor. Eigenlijk is het heel omslachtig zoals die vergoedingen lopen, en voor de cliënt vaak erg onduidelijk. Gelukkig regel ik dat voor ze. Het belangrijkste is dat ik ze verder help.”
Cliënten weten vaak niet waar ze terecht kunnen
“Voor cliënten is het vaak onduidelijk waar ze binnen hun gemeente terecht kunnen voor hulp. Ik maak gemeenten bewust van het belang van het onder de aandacht brengen van cliëntondersteuning, maar ook van de noodzaak om verschillende partijen in te zetten. Ik geef presentaties aan het sociaal team en steunpunten mantelzorg bij gemeenten. Daarnaast heb ik goede contacten met casemanagers, de wijkverpleegkundige, het verpleeghuis, huisartsen en dagbestedingen. Wat ik mooi vind is dat mensen mij steeds vaker vinden via mond-tot-mondreclame. Eigenlijk is dat een groot compliment.”
"Samen met de cliënt bespreek ik wat nodig, reëel en haalbaar is."
Ik ben reëel en benoem consequenties en risico’s
“Als cliëntondersteuner sta ik naast de cliënt. Samen kijken we wat nodig is en ik geef daarbij aan wat reëel en haalbaar is. Soms ligt de verwachting van een cliënt hoger dan ik inschat wat mogelijk is. Dan kijk ik wat het meest wenselijk is. Van daaruit bespreek ik de consequenties en risico’s van bepaalde keuzes die we maken. Zo was bij een cliënt een Wlz-aanvraag afgewezen. Mij werd gevraagd bezwaar in te dienen. Ik schatte in dat een Wlz-indicatie voor hen helemaal niet passend zou zijn en besprak de consequenties ervan. Hier waren ze niet van op de hoogte. Samen keken we naar wat beter bij hun zorgvraag past.”
Lees hier het hele interview met Nancy Bekkering.
Beroepsvereniging van Cliëntondersteuners